Terschelling

Tijdens de Voorjaarsvakantie was ik, net als voorgaande jaren, op Terschelling. Zodra de haven in zicht komt, valt er iets van me af. Omgeven door water, de wind; er is geen ontkomen aan. Het vrijmaken van je hoofd.
Niemand die dat beter verwoord dan Wende Snijders: 

VRIJPLAATS

Een plek waar de wind door je hoofd waait.

Waar je doet waar je buik van gaat zingen,

waar je droomt, zoveel je kan

waar je bent wie je bent

een plek van zand, van zee, van lucht, van aarde, van vuur

een plek waar je nooit verdwalen kunt

een plek waar de vrijheid woont;

Daar wil ik zijn.

En als ik daarvan vertrek,

neem ik die plek mee.

Overal waar ik nog komen ga.

WENDE, zingen/dansen/spelen/maken

Op de pier van West dit gedicht. Al lezende kun je je een voorstelling maken over wie het gaat of wie het schrijft. Wie wordt er gemist? Eigenlijk maakt het niet veel uit...want als je zo over de Waddenzee uitkijkt en denkt aan degenen die je mist op dat moment of voor altijd dan gaat het simpelweg over degene die jij mist. 

Van West naar Oost

Oosterend is vaak te ver voor velen die maar heel even op het eiland zijn. Als je er dan toch bent, pak de fiets of bus, neem je tijd en adem diep in en weer uit terwijl je op het bankje zit met dit uitzicht. Meer heb je niet nodig?
Voor mij staat Terschelling weer op de agenda voor februari 2023. Nu eerst Parijs!